Soldado

20 Dec 2021
20 Mar 2022

Soldado

De Cataluña veu para a Coruña na primavera de 1690, de servir a el-rei e con licencia do vicerrei e capitán xeral dela, o sarxento Rosendo Fernández de Aguilar, natural de Santiago. Chegou pobre, “desbalido sin tener bienes ningunos que balgan tres mil maravedís más de un pobre vestido que trae de soldado”, aínda que non tardaría en sentar praza “en los presidios de esta ciudad”.

 

Rosendo, soldado de Flandes, fora apreixado polos franceses e logo trocado con outro daquela nación. Non atopando praza no exército de Cataluña, resolveu volver a Galicia e reclamar o legado ao que dicía ter dereito en Santiago.

 

Fillo natural do capelán da Catedral Manuel Fernández de Aguilar e dunha criada súa chamada María da Cruz Andrade, vivira con el desde os tres anos ata os dez, en que morrera o crego:

 

“... y le tenía dicho clérigo en casa y le criaba y vestía y calzaba y traya en la escuela y le llamaba su tío y él a él su sobrino...”

 

O capelán deixou como herdeiras as súas irmás, Agustina e María Fernández, casadas cun mercader e cun escribán, respectivamente, pero estableceu tamén que o casal que herdase a súa casa da rúa das Hortas (a María e o escribán Amaro Becerra) debían de alimentar e coidar do neno.

 

Non deberon de cumprir exactamente o encargo ou o rapaz saíu inquedo porque non tardou moito tempo en abandonar a casa e marchar a correr mundo:

 

E así dicía o escribán que “havía llevado a su cassa dicho niño llamado Rosendo mobido de caridad, donde lo tubo agún tiempo y al cavo de él se le havía ydo e ausentado de este Reyno y a los de Castilla y a Flandes y otras partes desde más de quinze y diez y seis años a esta parte...”

 

Pero “aora, de próximo “abía unos quatro meses havía llegdo a dicha ciudad de Santiago el dicho Rosendo Fernández, ya echo ombre barbado a ymitación y expectación de la hedad que aora tiene; y no obstante todo lo que va refereido y llevdo del mesmo afecto caritatibo que tubo quando niño le trajo a su cassa donde aora le tien por su crédito y reputación, dándole el sustento, y el sobredicho sin embargo de ello pretendía lo havía de continuar y dársele dichos alimentos y algún estado como posesión de dicha casa...”

 

Non sabemos en que rematou o preito. Consta que Rosendo conseguiu antes del que o escribán lle pagase 40 ducados por renunciar a reclamar a herdanza. Máis tarde, logrou que se lle recoñecera a súa condición de pobre de solemnidade e que o Becerra correse cos gastos do preito e a súa manutención mentres durase este... Vese que en Flandes e polo mundo adiante non deixara de aprender como defenderse na vida.

 

Este preito ten a signatura 2512/36 do fondo documental da Real Audiencia de Galicia.